మంచి కాలం, చెడు కాలం, సకాలం, అకాలం

                          నేను ఎవరు? ఎందుకు? లాంటి ప్రశ్నలు వేసుకొని ఆ వ్యక్తి అన్వేషిస్తే ఆ వ్యక్తి స్త్రీ అయితే తానొక ప్రకృతి స్వరూపిణి అనీ, మగ వ్యక్తి అయితే ఆత్మ స్వరూపుడు అనీ, ఆ ప్రకృతి, ఆత్మ కూడా - ఫలానా స్వభావం కలిగిన ప్రకృతి అనీ, ఆత్మ స్వరూపం ఫలానా అర్థం (వ్యక్తిత్వం ) కలిగి ఉన్నదనీ- ఇలా వ్యక్తి తన గురించిన పూర్తి సత్యాన్ని తెలుసుకోగలిగేలా, సత్యాన్ని అనుసరించి ధర్మబద్ధంగా వ్యక్తి జీవించడానికి కాలం అనేది సహకరించాలి.

                             ధర్మం కలుషితం కావడం ద్వారా, సత్యం మసకబారిపోవడం, అధర్మం, అసత్యం వెలుగులు విరజిమ్ముకుంటూ నింగినాక్రమించడం జరిగిపోయింది. ఈ రెండింటికి ఆధారభూతమైన కాలం కూడా మంచి కాలం, చెడు కాలం, సకాలం, అకాలం, అంటూ అనేక అంటూ అనేక రూపాల్లోకి కాలం పరాయీకరణ చెందిపోయింది.

                          ఎవరెవరి చేతిలో ఎంత కాలం ఉంది అనే దానిపైన వారి పనులు- ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎలా నెరవేర్చుకోగలరు అనేది ఆధారపడి ఉంది. మూఢ నమ్మకాలుగా కూడా ముద్రపడిన జ్యోతిష్యం, వాస్తు లాంటి వాటి ద్వారా జరిగే వివాహాలు, నిర్మాణాలు మొదలు; అంతరిక్షప్రయోగాలు మొదలు -ఇలాంటి మూఢనమ్మకాలను వ్యతిరేకించే సిద్ధాంతవాదులుగా ప్రచారం చేసుకొనే కమ్యునిష్టులు; 1917 అక్టోబరు విప్లవాన్ని కూడా ఒక ముహూర్తంగా లెనిన్ చెప్పుకోవాల్సి రావడం వరకూ -కాలం అనేది కార్యాలకు కలిసి రావలిసిన అవసరం ఏర్పడింది. కాల పదార్ధం ఒక్కో ప్రాంతం వారికి, ఒక్కో సిద్ధాంతవాదులకు ఒక్కో విధంగా తయారవడానికి కారణం, కాలపురుషుడు కాల ప్రకృతి స్వరూపాల వ్యక్తిత్వాలు పరాయీకరణ  చెందటం అనేక స్థలాలలో సంస్థల బంధాలలో బంధింపబడి ఉండడమే కారణం. కాల పురుషుడికీ ప్రకృతికీ కాలం కలిసిరాని పరిస్థితి ఏర్పడింది.