వ్యక్తిత్వపు రెండు కొసలు అయిన ప్రకృతి, పురుషుడికి మధ్య అనేక అస్థిత్వాలను కలిపే పదార్ధం ధర్మం కాగా వీటిని సమన్వయం చేసే పదార్ధం కాలం.
వ్యక్తి, వ్యక్తిత్వం, కాలం అనేవి అవిభాజ్యమైనవి. వ్యక్తి చెడిపోతే, వ్యక్తిత్వం, కాలం కూడా చెడిపోతాయి. విశ్వంలో అనేక స్థల కాలాలలో అస్థిత్వం ఉన్న వ్యక్తిత్వం సమన్వయం కావాలంటే తప్పని సరిగా కాలం అనేది స్వచ్చంగా, సరళంగా, ధర్మబద్ధంగా ఉండి తీరాలి.
లేదంటే కాలం కాస్తా వ్యక్తి జీవితానికి మంచి కాలంగానూ, చెడు కాలంగానూ, అకాలం, సకాలం, యుద్ధకాలం, శాంతికాలం- ఇలా అనేక ద్వంద్వస్వభావాలతో వ్యక్తి జీవితంతో జూదమాడుతుంది.
వ్యక్తి కలుషిత బంధ అధర్మ జీవితం వ్యక్తి కాలాన్ని నిర్దేశిస్తుంది.
వ్యక్తి స్థితి, గతి, స్వరూప, స్వభావాలకు కాలం యొక్క స్థితి, గతి, స్వరూప, స్వభావాలకు ఉన్న పరస్పర సంబంధం అర్థం గాక, వ్యక్తి కోరికలు మాత్రం మేఘాల రెక్కలతో విశ్వ విహారం చేయాలంటాయి.
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి